Dióxido de Xofre (SO₂)

O dióxido de xofre (SO₂) é un gas incoloro, non inflamable e presenta un olor forte e irritante para altas concentracións (máis de 3 ppm). É un dos principais responsables da chuvia ácida, xa que cando está na atmosfera reacciona coa humidade e forma aerosois de ácido sulfúrico e sulfuroso.

Ademais de afectar á saúde, debido á deposición húmida ou seca dos compostos ácidos que orixina, tamén afecta á vexetación, a solos e é un axente causante do deterioro dos monumentos históricos.

Naturais:  Os volcáns.

Antropoxénicas: Combustión de carburantes que conteñen xofre (carbón, fuel, gasóleos) en centrais térmicas, refinerías de petróleo, procesos industriais, tráfico de vehículos pesados, calefacción de carbón e fuel, etc.

Concentracións elevadas de SO₂ poden producir enfermidades respiratorias e agravar enfermidades cardiovasculares. Provoca irritación nos ollos. A inflamación do sistema respiratorio provoca tose, secreción mucosa e agravamento da asma e bronquite crónica e aumenta a susceptibilidade das persoas ás infeccións do tracto respiratorio.

A deposición húmida ou seca dos compostos ácidos que orixina causa danos nas cubertas vexetais, sobre os solos, a biodiversidade, os ecosistemas acuáticos e forestais.

Pode ocasionar danos á vexetación, degradación da clorofila, redución da fotosíntese e a conseguinte perda de especies.

O Real Decreto 39/2017 establece que o método de referencia para a medición de dióxido de xofre é o que se describe na Norma UNE-EN 14212:2013 “Aire ambiente. Método normalizado de medida da concentración de dióxido de xofre por fluorescencia de ultravioleta”.